Kılkuyruk Fare

Henüz birinci sınıfa başlamıştım ve birinci sınıfa başlayan her çocuk gibi sık sık hastalanıyordum. Okumaya yeni başlamıştım. Heceleyerek okuyordum ve yeni keşfettiğim okuyabilmek benim çok uzun yıllar bir numaralı dostum oldu.

Yine hasta yattığım ve ateşimin çıktığı günlerden birinde halam bana: "İşten dönerken sana ne getirmemi istersin?" diye sormuştu. Bende: "Hikaye kitabı." diye cevap vermiştim. Halam akşam eve dönerken bana adını bunca yıldır hiç unutmadığım "Kılkuyruk Fare" adındaki hikaye kitabını getirmişti.

Kitaba o kadar sevinmiştim ki hemen okumaya başladım. Önce heceleye heceleye okudum sonra da defalarca okuyunca tam anlamıyla sular seller gibi okumaya başladım.

Bir kaç gün geçtikten sonra tekrar okula gittiğimde öğretmenimiz o gün okuma için her birimizi tek tek kaldıracağını ve okuyabilenlere okumasının iyiliğine göre sadece kırmızı veya daha büyük bir ödül olan kırmızı ve beyaz kurdeleyi bir arada takacağını söyledi.

Tesadüfen bana düşen kitap, "Kılkuyruk Fare" oldu. O gün bizim sınıfta müfettişte vardı. Ben kitabı öyle bir okumaya başlamıştım ki, hem öğretmenim hem de müfettiş benim böyle akıcı okumam karşısında şaşkına döndüler. İkisinin şaşkınlıkla birbirine baktıklarını görünce;

"Öğretmenim ben bu kitabı biliyorum. Hastalığım sırasında halam bana bu kitabı aldı ve ben bu kitabı hasta yatarken defalarca okudum" dedim.

Öğretmen bunun üzerine gülümseyerek bir başka kitabı verdi elime. Onu o kadar akıcı okuyamadım tabii ki. Öğretmenim başımı okşayarak bana demişti ki:

"Mademki sen bana doğruyu söyleyecek cesareti gösterdin, o halde bende sana en başarılı öğrencilere taktığımız kırmızı ve beyaz kurdeleyi takıyorum..."

Ne kadar mutlu olmuştum. Çocuk ruhumda doğru söylemenin insana ödül kazandırdığını anladığım değerli günlerden biriydi. Öğretmenim, bana dürüst olmakla neler kazanabileceğimi göstermişti.

Kılkuyruk Fare kitabı zaman zaman aklıma gelince sanki o günleri yeniden yaşar gibi olurum ve dürüstlüğün ne güzel bir erdem olduğunu bana anlatan öğretmenimi hep saygıyla anarım...