Makedonya 1900-Necati Cumalı

Bu gece Necati Cumalı'nın bu güzel kitabı bitti.

Tam yazarlık hocamızın dediği gibi satırlar vardı. "Anlatmayın, gösterin..." derdi bize. Gerçekten kendimi o topraklarda hissettim. Her bir öyküsü çok güzeldi.

"Mavi Tencere" öyküsünü okurken, o acılı günler arasında mizahı görüyorsunuz. En son öyküsü "Savcı" da bir iyi insanın neleri başarabileceğini anlıyorsunuz. "Dila Hanım" buram buram imkansız bir aşkı anlatıyor. Hepsi çok güzeldi. "

Arada kendini tutamadığı sıralarda "Ah Florina'yı bırakmayacaktım, Florina da ölecektim dedikçe..."

diyen satırlarında doğduğu yerlerin özlemini yaşayan adamı sevmemek mümkün mü?